Bijna doodervaring

Het is 2012 en wanneer ik in de ambulance lig met een maagbloeding en ik voel langzaam het leven uit me gaan.

Mijn bewustzijn koppelt zich los van mijn lichaam en ik ga langzaam naar een licht waar geen tijd, geen lijden en alles liefde is.

Het is er prachtig en rustig daar aan "de andere kant"

Het zal 12,5 jaar duren voordat ik hier over kan praten. Het zal een reis worden waarin mijn bewustzijn zich zo verruimd dat ik er zo nu en dan behoorlijk van in de war raak.

Een ding staat voorop het was mijn tijd nog niet en ik mocht nog iets gaan vertellen.

Het boek wat ik hierover schrijf ben ik aan het afronden. Wat in eerste instantie een dagboek was is zich zo aan het ontwikkelen dat de mensen om mij heen er heel benieuwd naar worden.

In een tijd waarin veel chaos heerst is het duidelijk dat we naar een bewustzijn over gaan waarin we het licht in onszelf gaan vinden.

Ben je benieuwd naar mijn boek?

Zou het leuk vinden om te horen wat jij hier over te vertellen hebt!

Ik schreef er het volgende gedicht over:

Een zachte losmaking

Je lichaam niet nodig om te ZIJN

Naar jezelf kijken vanuit stilte

Een stilte die alles wist

Een licht

Oneindig liefdevol

Tijd valt weg

Je smelt samen

Met alles wat waar is

Je keert terug

Geroepen door iets

Dat nog geheeld mag worden

Sindsdien draag je dit licht in je ogen

Zie je meer

Een herinnering aan wie je werkelijk bent!